Herman van Veen opent zijn eigen tuinen.

Vanuit de organisatie van de festivaltuinen in Appeltern heeft Warmerdam samen met een aantal andere ontwerpers en ontwerpende hoveniers de vraag gekregen een tuin te ontwerpen met Herman van Veen als thema. Hij zal aanstaande zaterdag de tuinen zelf openen.

Foto: Amber Warmerdam.

Extra informatie:

Het gewone bijzonder maken, dat is waar Herman van Veen in uitblinkt.
In deze groene wereld speelt de verwondering over de plantenwereld de hoofdrol en word je uitgedaagd om tijdens de wandeling beter te kijken naar bijzondere botanische aspecten die vanzelfsprekend lijken. Dus kom binnen en Ontdek & Verwonder (je)zelf…

Herman van Veen - Ontdek & Verwonder

Verwondering is een rode draad in leven en werk van Herman
Verwondering leidt tot een avontuurlijke kijk op het leven
Het gewone verbijzonderen tot iets wonderbaarlijks is zijn grote kracht...

In deze tuin voor Herman van Veen komt de verwondering over het alledaagse tot uitdrukking en wordt de bezoeker uitgedaagd om tijdens de wandeling beter te kijken naar dat wat voor vanzelfsprekend wordt aangenomen. Dit is een afgesloten wereld waar de bezoeker door twee rood gelakte deuren de tuin in kan.

Over onregelmatige staptegels loopt de bezoeker van de ‘tuin’ tussen hoge weelderige beplanting al onderzoekend door een groene wereld en komt daarbij een aantal malen een manshoge ronde rode wand tegen. Achter die wand staat op een sokkel en onder een glazen stolp een uitvergroot objet trouvé uit de natuur. Het voorwerp, dat op zichzelf wellicht niet als bijzonder wordt ervaren, maar nu – gemaakt in porselein en gezet op een sokkel onder glas- een betekenis krijgt, zoals Herman van Veen steeds weer in staat blijkt te zijn om mensen tot nadenken te stemmen en te wijzen op het bijzondere in het gewone. Achter de sokkel tegen de binnenkant van de wand is een foto te zien, waarin een aspect van beplanting, dat verwondering oproept, op een bijzondere manier is uitvergroot.

Hoogteverschillen in vloeroppervlak en beplanting maken deze weelderige en mysterieuze groene wildernis tot een tuin van ervaren en verwondering, met om iedere hoek een nieuwe ontdekking.
Lichte en donkerder plekken wisselen elkaar af, zodat de geheimzinnige sfeer nog wordt versterkt.

Achter in de tuin staat strategisch opgesteld een zitplek, te zien vanaf de ingang van de tuin, maar uitsluitend te bereiken als je de tuin betreedt en op ontdekkingstocht gaat. Vanaf de zitplek is zicht op enkele van de sokkels, maar niet op alle, zodat je toch weer verder wil om ook de rest te ontdekken. De verleiding van de verwondering…
Over de stoel hangt een zwart-wit geblokte jas als verwijzing naar Herman, alsof hij nog in de buurt is.

De rode wanden staan voor het feit dat de verwondering een rode draad in Herman’s werk is, of dat nu muziek, theater, tekst of schilderkunst is. Het is het begin van zijn denken en zijn kunst en hij probeert –al dan niet bewust- de toeschouwer met die verwondering te besmetten en verleiden. Zelf voegt hij vaak een rood contrapunt toe aan zijn schilderijen om ze extra kracht te geven door het contrast.
De wanden staan ook voor het verbinden van al die alledaagse bijzondere zaken, die als het ware contrapunten in het leven worden, zodra ze worden opgetild uit dat gewone, dat vanzelfsprekende.
Contrapunten die verbinden, die harmonie stimuleren en veroorzaken… in dit geval misschien en hopelijk harmonie met het leven zelf en alles wat daarin een plaats heeft. Zodat alles in balans komt…want dat is waar het volgens Herman allemaal om draait…